Yuuki's appartement

Alles ging snel. Yuuki begon over dat er iets was wat Leech niet wist. Voor hij het wist begon ze te praten en hij voelde zich bijna bang worden. Dus.. ze was een.. vampier?! Nee toch, dat was toch alleen maar in sprookjes? Hij merkte dat ze van zijn schoot af was gegaan en dat zijn lichaam erg gespannen was. Dat verklaarde ook waarom dat meisje, Jessica, gek werd toen hij zich open haalde. Misschien was Kiki er ook een, want ze leek gek te worden van zijn geur. Maar dat was nog niet zeker, nu nog niet. Even keek hij kort naar Yuuki die op de grond zat. Hij wou haar vervloeken voor alles wat ze zei. Hij wou haar vol proppen met knoflook en kruisbeelden. Het voelde alsof ze hem verraden had. Hij hield niet meer van haar, hoe kon hij van een monster houden? Dat was gewoon onmogelijk! De tranen stonden in zijn ogen en voor hij het zelf in de gaten had rende hij het huis uit, weg van die vreselijke plek.

[Leech is topic uit >=D]

De stad was vol met lawaai van verkeer, maar het drong niet goed door tot Yuuki. Alles wat er gebeurd was was zo verwarrend. Het was licht in de stad door de straatverlichting, maar er was schaduw gelukkig. Geruisloos renden Yuuki door de overvolle straten, maar mensen deinsden vaak achteruit als ze schaduwen zagen. Ze bleven liever in het licht, dat was veiliger. Voor Yuuki het wist stond ze in de gang waar de deur naar haar appartement zich bevond. Ze pakten de sleutel en deed de voordeur open en deed hem achter haar weer dicht, haar lichaam was zo moe. Ze had nog nooit zo veel slaap nodig gehad, ze zetten het licht aan en ging op de bank zitten. Yuuki krulde zichzelf op de bank op en viel al snel in een vaste slaap. Het raam stond open, en Yuuki hoorde hoe diep ze ook sliep het geluid van poten. Ze veerde op en keek naar het raam, daar zat de kat van de buren. Handig een balkon dat zo dicht bij dat van haar zat. Yuuki stond op en pakten de kat op en deed de balkondeur open. Ze sprong gemakkelijk naar het andere balkon en zetten de kat weer neer, 'Blijf.' mompelde Yuuki tegen de kat. En ze sprong naar haar eigen balkon.

Daarna ging ze weer naar binnen en deed het raam dicht en ging weer liggen. Ze sloot haar ogen maar kon niet meer slapen. Leech, Leech ging er door haar hoofd heen. Hij had tijd voor zichzelf nodig, ze miste hem. Yuuki sloeg haar armen stevig om haar middel heen, en hield haar tranen binnen. Ze zakten langzaam weer weg in haar eerdere nachtmerrie. Dat haar familie Leech aanviel. Opeens zat er een hand over haar mond, ookal waren ze niet erg slim. Ze hadden haar ogen nog niet bedekt. Haar ogen gingen wijdopen, ze opende haar mond en beet instinctief in de vreemdeling zijn hand. Luid vloekend trok de man zijn hand terug. Hij had een eigenaardige grijns op zijn gezicht, die Yuuki koude rillingen bezorgden. Ze gromde naar hem 'Wat moet je van me, je hoort hier niet te zijn.' beet ze hem toe. De man keek haar strak aan, 'Je bent een halfje, je zou een aanwinst zijn voor de Lunare familie.' prevelde de man. Yuuki keek hem verbijsterd aan, nee dat kon ze niet dat waren slechte vampieren. 'Waarom zou ik me aansluiten bij de Lunare familie?' siste ze naar hem. De man ging iets overeind staan en grijnsde breed. 'Misschien omdat we jou partner hebben, Leech Nightmore geloof ik dat hij heten. Hij is vandaag verandert, hij is speciaal en een halfbloedje heet de familie ook nog niet. Je bent uitzonderlijk koppig, en je werkt in een ziekenhuis bij mensen. De Lunare familie wilt met je praten, anders heb je kans dat je je Leech nooit meer terug ziet.' zei hij met een valse grijns. Yuuki verstijfde, ze was zo gefocust op de man voor haar. Dat ze niet had gemerkt dat er iemand anders bij was, opeens stonden ze beide dicht bij haar. Een blinddoek ging als eerste om en ze kon ze niet meer bijten. En ze voelde de wind langs haar heen gaan, ze namen haar ergens mee naar toe maar ze wist niet waar heen.