Ach had ik dat maar

Eline liep door een rustige woonwijk. De meeste mensen zaten daar te eten. Het zag er daarbinnen zo gezellig uit. Vader n moeder en twee kinderen. In zo'n heerlijke warme huiskamer, waar een lamp met geel licht op de tafel scheen. Eline keek soms naar binnen en voelde de jaloezie in haar op borrelen. Toch bleef ze koel en liet ze niets merken. Ze liep rustig door. Alsof er niets aan de hand was.
Zelf heeft ze nooit zo'n gelukkig gezin gehad. Haar vader heeft ze nooit gekend. Ze weet eigenlijk niet wie of waar die is. Waarschijnlijk was hij al weggegaan nog voor haar geboorte. Maar daar liet haar moeder nooit een woord over los. Daarom vroeg ze er ook nooit naar, Eline wist nooit wat haar moeder nu voor een reactie had. Soms reageerde ze heel normaal, maar soms werd haar moeder ook zo vreselijk kwaad. Dan was het gegarandeerd dat er klappen vielen. Verder was ze enig kind en had dus geen broertje of zusje met wie ze haar verdriet kon delen.
Ook wist niemand dat Eline thuis mishandeld werd. Ze had niet echt veel vriendinnen en de vriendinnen die ze had, vertrouwde ze niet goed genoeg. Dat waren vooral van die oppervlakkige vriendinnen, met standaard gesprekken van: Hoi, hallo, hoe gaat het? goed en met jou? Dan ga je niet ineens zeggen dat je mishandeld wordt door je moeder. Dat was gewoon geen optie.
Met wie Eline vroeger wel altijd haar gevoelens deelde, was met de porseleinen pop van haar oma. Ze noemde de pop altijd Bibi, waar ze eigenlijk baby mee bedoelde. Eigenlijk heette die Maxelle. Die naam had haar oma verzonnen toen zij zelf nog een kind was. Eline was heel zuinig op die pop. Zeker na de dood van haar oma. Al haar spulletjes gingen toen mee naar haar eigen huis, waar ze veel met haar heeft gespeeld.
Als Eline dan in de ogen keek van de pop, zag ze een schittering en leek het net of ze leefde, of ze lachte met haar treurige ogen. Ze had ook een aantal kleertjes, maar niet veel. Bovendien waren die vooral bruin en erg ouderwets. Eline had toen allemaal nieuwe kleertjes voor haar gemaakt.